Οφείλω Στον Εαυτό Μου ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!
15 μυστικά για να είμαστε καλά, ενώ «Μένουμε Σπίτι»
Διανύουμε μια περίοδο, που οι νεότεροι από εμάς δεν έχουμε ξαναβιώσει. Μια περίοδο, όπου χρειάζεται ν’ αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας προστατεύοντάς τον, τις ανάγκες μας αλλά και ν’ αναπτύξουμε αίσθημα ευθύνης κι ενσυναίσθηση για τις ανάγκες και την προστασία των υπολοίπων.
Η ψυχολογία μας, οι σκέψεις, η διάθεση κι η συμπεριφορά μας εξαρτώνται από την οπτική, που έχει ο καθένας μας για τον εαυτό του και την ζωή. Το «μένουμε σπίτι», λοιπόν, εξαρτάται από εμάς αν θα το βιώσουμε σαν μια κατάσταση εγκλεισμού και φυλακής ή σαν κάτι άλλο ανώτερο και πιο εσωτερικό.
• Μένω σπίτι κι έχω την ευκαιρία να κάνω τον εσωτερικό μου διάλογο. Να ακούσω τις ανάγκες μου, να με φροντίσω, να νοιώσω όμορφα. Ν’ αντιληφθώ πόσο μεγάλη αξία έχει το αγαπάω και φροντίζω εμένα και νοιώθω χαρούμενη και γεμάτη ακόμη και με τα πιο απλά πράγματα στην ζωή. Ένα λουλούδι, ένα παιδί, μια αγάπη, ο ήλιος που ανατέλλει το πρωί, το φως μέσα μου.
• Αγκαλιάζω τον εαυτό μου με φροντίδα. Μπορώ να χτενίζομαι, να βάφομαι και να νοιώθω όμορφη χωρίς να νοιώθω την ανάγκη να το δουν κι άλλοι. Γιατί η ομορφιά πηγάζει από μέσα μου και γεμίζει την ψυχή μου. Μπορώ να είμαι ερωτική με τον σύντροφό μου. Έχω πολύ χρόνο τώρα να τον πλησιάσω, να τον αγγίξω, να τον νοιώσω. Κι εκείνος το ίδιο.
• Διαβάζω αγαπημένα βιβλία. Θρέφω τη σκέψη μου και το συναίσθημά μου. Βάζω ένα όμορφο πρόγραμμα φροντίδας κάθε μέρα και δεν αναλώνομαι για ώρες στις οθόνες.
• Κάνω τη γυμναστική, που μου αρέσει.
• Δοκιμάζω συνταγές, που δεν είχα τον χρόνο να τις φτιάξω.
• Επιλέγω να δω μια όμορφη ταινία. Αποφεύγω ταινίες με βία και καταστροφές γιατί σ’ αυτή την φάση θα βαρύνουν επιπλέον τον ψυχισμό μου.
• Αποφεύγω επίσης και τις πολύωρες τηλεοπτικές αναμεταδόσεις και τις ατέρμονες συζητήσεις. Ενημερώνομαι για τα νέα μέτρα, που θα μας κρατήσουν ασφαλείς χωρίς να επιμένω σε λεπτομέρειες, που το μόνο που προσφέρουν είναι να επιτείνουν το άγχος θανάτου σε μια εποχή, που χρειάζεται σύνεση και ψυχραιμία.
• Πλησιάζω τα παιδιά μου. Έχω χρόνο να τ’ αγκαλιάσω πιο πολύ. Αλλά κυρίως, έχω χρόνο να τ’ ακούσω. Είναι τέτοιοι οι καθημερινοί ρυθμοί, που δεν έχω αρκετό χρόνο γι’ αυτό. Αλλά τα παιδιά πάνω από την ύλη και το χρήμα χρειάζονται ένα «καλό αυτί». Χρειάζονται ν’ ακούσω τα άγχη τους, τους προβληματισμούς τους. Τώρα έχω πολύ χρόνο για αυτό. Μπορώ να γελάσω μαζί τους, να παίξω επιτραπέζια.
• Μπορώ ν’ αφιερώσω λίγο χρόνο να βάλω σε μια τάξη τις δουλειές του σπιτιού, που πάντα τις κάνω με άγχος γιατί νοιώθω ότι πρέπει να τα προλάβω όλα. Αλλά τώρα δεν χρειάζεται να τρέχω. Έχω χρόνο να τα οργανώσω.
• Τις όμορφες ηλιόλουστες μέρες βγαίνω στο μπαλκόνι κι απολαμβάνω τον καφέ παρέα με τους αγαπημένους μου ή ένα βιβλίο.
• Κι όταν μου λείπουν οι φίλοι κι οι συγγενείς, τους τηλεφωνώ και προσπαθώ να μη μιλάμε ώρες για τον αόρατο εχθρό. Θυμόμαστε τις εκδρομές μας, τις συναντήσεις μας, τα γέλια μας και ξέρουμε ότι, μένοντας στο σπίτι, θα τα ξαναέχουμε αλλά με μεγαλύτερη ποιότητα. Βγαίνοντας όλοι από αυτό, ελπίζω να καταλάβουμε τι πραγματικά αξίζει σ’ αυτήν την ζωή.
• Κι αν μου λείπουν τα παιδιά και τα εγγόνια μου, που δεν μένουν μαζί μου, τους ζητάω βοήθεια να μάθω κι εγώ κάτι από τεχνολογία. Όλοι έχουμε στην οικογένεια έναν γνώστη, που μπορεί να μου φτιάξει λογαριασμό σε κάποιο μέσο ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Με δυο βήματα, που θα μου πουν, θα μπαίνω ακόμη κι από το κινητό μου και θα τους βλέπω και θα τους μιλάω.
• Όμορφες γνώσεις έχουν οι μεγαλύτερες γενιές, όπου μπορούν να φτιάξουν αριστουργήματα πλέκοντας και κεντώντας. Ποιος δεν θέλει ένα πουλόβερ ή ένα κασκόλ από την αγαπημένη μας γιαγιά; Ίσως να το φορέσουμε τον επόμενο χειμώνα, αλλά θα μας θυμίζει τι μπορεί να κατορθώσει ο άνθρωπος με ηρεμία, αγάπη κι ωριμότητα.
• Κανονίζω το επόμενο ταξίδι μου. Δεν με νοιάζει πότε, αλλά θα το κάνω. Μπορεί ν’ αργήσει λίγο, αλλά είναι εκεί και με περιμένει.
• Σκέφτομαι με ευγνωμοσύνη και σεβασμό τους ανθρώπους που φροντίζουν την υγεία μας, την προστασία μας και το να μη μας λείψει τίποτα.
Όσο σκοτάδι κι αν βγαίνει, εγώ επιλέγω να βλέπω το φως. Γιατί με ηρεμία, οργάνωση κι υπευθυνότητα, το φως είναι εκεί και μας περιμένει. Μας περιμένει να βγούμε αλώβητοι, νικητές, πιο δυνατοί, πιο σοφοί και να έχουμε ορίσει επιτέλους τι σημαίνει «εγώ διεκδικώ την ευτυχία και θα την έχω».
Σοφία Παπαδημητροπούλου
Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Απόφοιτος Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
με ειδίκευση στη Γνωσιακή Αναλυτική Ψυχοθεραπεία
